Πιπεράκι κόκκινο καυτερό

Την καυτερή πιπεριά την έφερε από την Αμερική στη Ευρώπη ο Χριστόφορος Κολόμβος, το 1514. Οι καυτερές πιπερίτσες, μαζεύονται τους μήνες Αύγουστο-Σεπτέμβριο και διατηρούνται, κατά κύριο λόγο, αποξηραμένες, και κρεμασμένες, περασμένες σε κλωστή σαν γιρλάντες, σε σκιερό μέρος, απ’ όπου στη συνέχεια αφαιρούνται κομμάτια και αλέθονται προς χρήση.

Το κύριο χαρακτηριστικό της καυτερής πιπεριάς, δηλαδή η καυστικότητά τους, οφείλεται όπως ήδη είπαμε σε ένα αλκαλοειδές, την καψαϊκίνη, που έχει να παρουσιάσει, εκτός από το χαρακτηριστικό καυτερό άρωμα και γεύση, άλλη μία ενδιαφέρουσα ιδιότητα. μπορεί να ελαττώσει την όρεξη και να αυξήσει τις καύσεις των θερμίδων, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνει την χώνεψη. Αμερικάνοι ερευνητές ύστερα από έρευνα που πραγματοποίησαν υποστηρίζουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαιτητικό εργαλείο.

Το καυτερό κόκκινο πιπέρι χρησιμοποιείται ευρέως στην μεξικάνικη κουζίνα, στην ευρύτερη λατινοαμερικάνικη, στην ασιατική και έχει γίνει ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής κουζίνας, αφού χαρίζει πικάντικη γεύση και άρωμα στα φαγητά μας.